Historia szkolnictwa

Właściciele Baranowa

Włodarze Baranowa

O administracji miasta Baranowa wiemy niewiele. W XIX wieku zaczęła być aktualna sprawa majątku miejskiego i dochodów miejskich. W 1818 roku Biuro Magistratu w Baranowie było w stadium organizacji.

Wójt BORZĘCKI przekazał w tymże roku służbę pierwszemu burmistrzowi - MICHAŁOWI GRUSZECKIEMU. Lokal na biuro magistratu opłacał dziedzic.

Było to miasto ubogie, trawione nieustannie przez pożary i inne kataklizmy. Okres świetności przypadający na czasy Firlejów minął, główne szlaki drogowe poprowadzone zostały przez Puławy i Lubartów, Kock.

Ostatecznie w 1870 roku miasto zamieniono na osadę miejską.

W okresie powojennym władzę sprawowali kolejno:

W 1973 roku nastąpiła reforma administracji państwowej, wprowadzająca tytuł naczelnika gminy zamiast przewodniczącego GRN. Odtąd Naczelnikami byli:

W 1990 roku kolejna zmiana administracji. W wyniku wyborów do samorządu Wójtem zostaje:

Garncarstwo

Pierwsze wzmianki o garncarzach pojawiają się w XVI wieku. Jarmarki i targi stwarzały możliwości zarobkowe - przy stosunkowo tanim materiale, którym była glina i drewno do wypalania. Zawód przechodził z ojca na syna i był przez wiele lat źródłem utrzymania całych rodzin. Na początku stulecia działało 42 garncarzy tworzących własny cech. W okresie powojennym w Baranowie garncarstwem parali się:

• BOLESŁAW DĄBROSZ
• CZESŁAW DĄBROSZ
• STANISŁAW DOMAŃSKI
• JÓZEF GOLUCH
• STEFAN GÓRAL
• JAN GÓRA
• STANISŁAW JANISZ
• EDWARD KOŁODYŃSKI
• STANISŁAW ŁASZCZ
• MARIAN MAŚNY
• PIOTR MAŚNY
• STANISŁAW MAREK
• ANTONI RYBANIEC
• JAN SZYMANEK

Spośród tej grupy żyje dwóch twórców, którzy nie zajmują się już produkcją garnków.

Wszyscy garncarze mieli synów, ale żaden obecnie nie kontynuuje tradycji ojca. Wynikało to z rozwoju przemysłu w regionie, a więc innych możliwości zarobkowania, trendu związanego z wprowadzaniem do mieszkań wyrobów z tworzyw sztucznych, niskich dochodów z garncarstwa, warunków pracy oraz sezonowość pracy spowodowały niechęć do tego zawodu.

Zarząd Gminy w Baranowie wystąpił z inicjatywą upamiętnienia najliczniejszej niegdyś grupy zawodowej. Inicjatywa nasza znalazła zrozumienie i poparcie Ministerstwa Kultury i Sztuki, a szczególnie Pana Ministra Zdzisława Podkańskiego. Ze środków ministerstwa zakupiono część wyposażenia i wykonano fotogramy.

Zadaniem naszym stało się zebranie pamiątek i wyrobów pozostałych w domach rodzinnych, które z biegiem czasu zostaną zapomniane i wyeksponowanie ich w jednym miejscu. Baranów nie posiada innych tradycji z dziedziny sztuki ludowej. Niech więc to, co było chlebem ojców, pozostanie w pamięci dzieci i wnuków.