Historia szkolnictwa

Kilka pierwszych lat nie wskazywało jeszcze gruntownych zmian. Jak dawniej, uroczystości szkolne łączono z uroczystościami religijnymi. Wydobyto z ukrycia sztandar szkolny, który zaczął służyć zgodnie ze swym przeznaczeniem, uczestnicząc w uroczystościach szkolnych. V 1948 roku bardzo okazale obchodzono jego dwudziestolecie.

W pierwszym okresie po wojnie święta narodowe przeplatano z nowym świętem - Dniem 1 Maja. Z czasem jednak zupełnie zapomniano o obchodach 3 Maja. Zostały one wprost zakazane, a tego dnia w 1950 roku urządzono kontrolę szkolną, czy lekcje odbywają się zgodnie z planem? i czy nie organizuje się uroczystości świątecznych. Z czasem zapomniano o patriotycznych rocznicach sprzed wojny, a nawet o pomniku Niepodległości - od 1935 roku nazywanym pomnikiem J. Piłsudskiego.

Obchody imienin Piłsudskiego, tak uroczyście organizowane przed wojną, zastąpiono uroczystością 70 rocznicy urodzin generalissimusa Józefa Stalina. Obchody z okazji 11 listopada zostały zastąpione świętem ku czci Wielkiej Rewolucji Październikowej w dniu 7 listopada.

Sztandar szkolny z wizerunkiem Matki Boskiej Częstochowskiej w takiej rzeczywistości nie mógł się zmieścić i na dziesiątki lat skazano go na zapomnienie.

Nie podjęto już w Polsce powojennej kontynuacji wydawania "Dzwonka Szkolnego", nie powrócono do idei "Młodzieży Błękitnej". Wszystko co "sanacyjne" musiało być odrzucone.

Lata 50. XX wieku charakteryzowały się już intensywną, jednokierunkową indoktrynacją polityczną. Nauczycielom urządzano szkolenia polityczne, a następnie specjalne egzaminy z samokształcenia ideologicznego obejmującego zagadnienia takie, jak: "Marksizm - Leninizm, Kapitalizm, Imperializm, Historia Polskiego Ruchu Robotniczego, Zadania Frontu Jedności Narodu w świetle VI Plenum KC PZPR i uchwał III Zjazdu Delegatów ZMP, Plan sześcioletni, Pedagogika Kairowa - Tom I".

W tym ponurym okresie pozytywną rolę wydawała się odgrywać drużyna harcerska im.Mikołaja Kopernika. Chociaż jej oblicze było zupełnie odmienne od drużyny przedwojennej i była elementem szerokiej propagandy komunistycznej, to jednak zaszczepiała w dzieciach pewne pozytywne zachowania, jak: praca nad sobą, współzawodnictwo w nauce, organizowanie pomocy słabszym i propagowanie czytelnictwa. W pierwszym okresie drużyną opiekował się Zygmunt Dźwigała.

Poza harcerstwem istniała na terenie szkoły grupa Związku Młodzieży Polskiej. Obie organizacje czynnie uczestniczyły we wszystkich ówczesnych uroczystościach szkolnych.

W 1952 roku odbyły się wybory do Sejmu. Dzieci zostały włączone w przygotowania do wyborów, a szczególnie w akcję uświadamiania lub agitowania ludności przed wyborami. Jeszcze w dniu wyborów dzieci odwiedzały domy tych, którzy nie oddali jeszcze swoich głosów.

W 1953 roku obchodzono uroczyście rocznicę śmierci Lenina, a w marcu - ogłoszono wielką żałobę po śmierci Stalina.

Na odejście stalinizmu Polska musiała jednak poczekać jeszcze kilka lat. Dzieci w tym czasie pisały i uczyły się wierszy o Bolesławie Bierucie, a nawet wysyłały listy z życzeniami do tego "przyjaciela wszystkich dzieci".

W dniu 10 marca 1954 roku szkoła włączyła się w obrady II zjazdu partii, który odbywał się w Warszawie. Podejmowano zobowiązania i zapoznawano się z referatami wygłoszonymi przez członków Komitetu Centralnego.

Nie sposób jednak pominąć również pozytywnych elementów rzeczywistości tego okresu. Oto w kwietniu 1954 roku notujemy wyjazd dzieci z Baranowa do teatru w Warszawie na sztukę Słowackiego "Horsztyński".