Sakramenty

Chrzest

Sakrament Chrztu ustanowił Pan Jezus po Zmartwych­wstaniu, kiedy powiedział do Apostołów: "Idąc tedy nau­czajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego". Chrzest jest pierwszym i najpotrzeb­niejszym Sakramentem, ponieważ bez niego nie można się zbawić, ani przyjąć żadnego innego Sakramentu. Sakrament chrztu daje po raz pierwszy człowiekowi łaskę uświęcającą, a tym samym gładzi grzech pierworodny. Jeśli człowiek dorosły przyjmuje Chrzest, to wówczas gładzi wszystkie grzechy przed chrztem popełnione. Przez Chrzest stajemy się członkami Kościoła katolic­kiego.

1. Sakrament Chrztu udzielany jest w III niedzielę miesiąca na Mszy św. o godz. 11.00, oraz w drugi dzień świąt Bożego Narodzenia i Wielkiej Nocy podczas Mszy Świętej o godz. 11:00. Z uzasadnionych przyczyn może być udzielony w każdym innym terminie.
2. Chrzest należy zgłosić najpóźniej na początku tygodnia przed niedzielą chrzcielną. Należy przy tym okazać akt urodzenia z USC. W przypadku dzieci spoza parafii wymagana jest pisemna zgoda własnego proboszcza.
3. Rodzice i chrzestni zobowiązani są przystąpić do sakramentu pokuty i pojednania oraz uczestniczyć w katechezie (konferencji) przedchrzcielnej (piątek lub sobota przed chrztem).
4. Rodzicami chrzestnymi mogą być praktykujący katolicy, którzy przyjęli sakrament bierzmowania. Powinni okazać stosowne zaświadczenie od proboszcza własnej parafii.
Z funkcji rodziców chrzestnych wykluczone są osoby:
• niepraktykujące
• pozostające w cywilnych związkach małżeńskich
• uczniowie objęci obowiązkiem katechezy a nie uczestniczący w niej.
5. Akt chrztu jest spisywany przez rodziców w ciągu tygodnia przed niedzielą chrzcielną w godzinach pracy kancelarii. Podpisy są składane przez rodziców i rodziców chrzestnych po konferencji przedchrzcielnej lub w dniu chrztu (przed liturgią).
6. Prosimy o punktualne przybycie na Mszę Świętą chrzcielną oraz zabranie ze sobą tzw. białej szaty i świecy chrzcielnej.
7. Chrzest jest włączeniem do Kościoła i powinien być dniem radości całej rodziny. Najpiękniejszym darem dla dziecka jest modlitwa i przyjęcie Komunii Świętej w jego intencji przez wszystkich najbliższych.
8. W przypadku uzasadnionych wątpliwości, czy dziecko zostanie wychowane w duchu wiary katolickiej, chrzest może zostać odłożony.

Bierzmowanie

Wśród sakramentów inicjacji chrześcijańskiej bierzmowanie zajmuje drugie miejsce, jest kolejnym etapem na drodze do pełnego wejścia w misterium Chrystusa i Kościoła. Ta jedność sakramentów inicjacji wynika stąd, że przez nie dokonuje się stopniowe i całkowite upodobnienie do Chrystusa w Kościele. Sakramenty te mają wiec zarówno wymiar osobisty jak i eklezjalny. Chrzest odradza do nowego życia, bierzmowanie je doskonali, Eucharystia kończy i wieńczy cały proces inicjacji. Taki porządek sakramentów jest natury teologicznej i wynika z jedności ekonomii zbawienia. Widoczny jest w nim pewien dynamizm, o którym nie należy zapominać. Przez sam chrzest człowiek nie został jeszcze wprowadzony w całe misterium, nie osiągnął pełni. Konieczne jest dalsze i jeszcze doskonalsze włączenie w tajemnicę Chrystusa i Kościoła przez dwa kolejne sakramenty inicjacyjne. Bierzmowanie znajduje się między chrztem a Eucharystią. Zakłada i bazuje na pierwszym sakramencie i domaga się drugiego. Przez bierzmowanie ochrzczony postępuje na drodze ale jej nie kończy. Potwierdza to cała liturgiczna i teologiczna tradycja Kościoła.

1. Sakrament Bierzmowania udzielany jest młodzieży z klas II-ich i III-ich gimnazjum.
2. Przygotowanie: odbywa się w ciągu roku, młodzież uczestniczy w spotkaniach, odbywa 9 pierwszych piątków miesiąca ( spowiedź i komunia święta w I piątek), pogłębia swoje życie sakramentalne przez uczestnictwo w nabożeństwach.
3. Wymagana jest metryka chrztu (przedstawić jeśli chrzest był poza naszą parafią).
4. Świadkiem bierzmowania powinien być jeden z rodziców chrzestnych. W przypadkach kiedy nie jest to możliwe, może nim być praktykujący katolik, który przyjął sakrament bierzmowania.

Małżeństwo

Przez małżeństwo rozumiemy przymierze, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz na rodzenie i wychowywanie potomstwa. Zawierane między ochrzczonymi zostało podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu.

1. Narzeczeni mają obowiązek zgłosić się do kancelarii parafialnej najpóźniej na trzy miesiące przed planowaną datą ślubu.
2. Ślub ważnie można zawierać tylko na terenie własnej parafii narzeczonego lub narzeczonej. Do ślubu w innych kościołach parafialnych wymagana jest specjalna zgoda własnego proboszcza narzeczonego lub narzeczonej (tzw. "LICENCJA"), którą można otrzymać dopiero po zakończeniu formalnego przygotowania do sakramentu małżeństwa.
3. Zgłaszając się po raz pierwszy do kancelarii narzeczeni przynoszą ze sobą następujące dokumenty:
   • dowód osobisty,
   • aktualne świadectwo chrztu (nie starsze niż 6 miesięcy),
   • świadectwo bierzmowania (jeżeli ten sakrament nie jest odnotowany na świadectwie chrztu),
   • w przypadku wdowców akt zgonu poprzedniego małżonka,
   • świadectwo religii z ostatniej klasy.
   Przygotowanie duchowe i poprawne do małżeństwa obejmuje:
   1. dwukrotną spowiedź - po zgłoszeniu zamiaru małżeństwa oraz w ostatnim tygodniu przed ślubem,
   2. udział w konferencjach przedmałżeńskich ( w naszej parafii w Wielkim Poście i w Adwencie),
   3. trzy indywidualne spotkania w Poradni Rodzinnej,
   4. udział w dniu skupienia.
4. W ostatnim tygodniu przed ślubem narzeczeni wraz z dwoma świadkami zgłaszają się do kancelarii w celu spisania aktu ślubu przedstawiając następujące dokumenty:
   1. indeks odbycia nauk przedmałżeńskich z adnotacją o spowiedziach przedmałżeńskich,
   2. zaświadczenie o wygłoszonych zapowiedziach,
   3. licencję, jeżeli związek zawierany jest spoza naszej parafii,
   4. zaświadczenie z USC uprawniające do tzw. ślubu konkordatowego lub odpis aktu wcześniej zawartego ślubu cywilnego.

Namaszczenie chorych

Sprawując duszpasterstwo chorych, Kościół służy samemu Chrystusowi w cierpiących członkach Mistycznego Ciała. Spełnia on polecenia Pana Jezusa, by troszczyć się o chorych i naśladuje Jego przykład. Jezus bowiem "przeszedł dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich". Troskę tę okazuje Kościół nie tylko odwiedzając chorych, lecz także podnosząc ich na duchu przez sakrament namaszczenia i pokrzepiając sakramentem Eucharystii. Czyni to w czasie trwania choroby oraz wtedy, gdy chorzy znajdują się w niebezpieczeństwie śmierci.

Sakramentu namaszczenia chorych udziela się chorym, namaszczając ich na czole i dłoniach poświęconym olejem wymawiając następujące słowa:

PRZEZ TO ŚWIĘTE NAMASZCZENIE NIECH PAN W SWOIM NIESKOŃCZONYM MIŁOSIERDZIU WSPOMOŻE CIEBIE ŁASKĄ DUCHA ŚWIĘTEGO. PAN, KTÓRY CI ODPUSZCZA GRZECHY, NIECH CIĘ WYBAWI I ŁASKAWIE PODŹWIGNIE.

Sakramentu pokuty i Eucharystii (jeśli jest taka potrzeba - namaszczenia chorych) udzielamy chorym po rekolekcjach Adwentowych i Wielkopostnych po uprzednim zgłoszeniu w kancelarii. W sytuacjach nagłych sakramentu namaszczenia udzielamy w każdej chwili.

Pogrzeb katolicki

1. Pogrzeb jest czynnością liturgiczną nawiązującą do religijności zmarłego i wyrazem wiary jego rodziny.
2. Formalności związane z pogrzebem rodzina załatwia w kancelarii parafialnej, przedstawiając następujące dokumenty:
   • akt zgonu z USC,
   • karta zgonu wydana przez lekarza,
   • informację o przyjęciu sakramentów św.
3. Modlitwa, a zwłaszcza pełne uczestnictwo we Mszy św. pogrzebowej (przyjęcie Komunii św.) jest najcenniejszym darem dla zmarłego.
4. Także po pogrzebie należy zmarłym zapewnić stałą pomoc modlitewną polecając ich Miłosierdziu Bożemu:
   • Msza św. w 30 dzień po śmierci zamówiona przez uczestników pogrzebu,
   • Msze św. miesięczne,
   • Msza św. w rocznicę śmierci,
   • Msza św. w innych terminach (np. w dzień imienin),
   • "Wypominki" w miesiącu listopadzie.
5. Pogrzeb katolicki nie przysługuje tym, którzy świadomie i dobrowolnie zerwali łączność z Kościołem lub zmarli bez pokuty w gorszących okolicznościach albo z pogardą dla religii i Kościoła, uparcie odmawiając przyjęcia sakramentów.

Msza Św. Gregoriańska

Modlitwa za bliskich jest znakiem wzajemnej miłości i wdzięczności. Szczególną wartość ma Msza św. ofiarowana w czyjejś intencji. Wierni chrześcijanie cenią sobie odprawianie za zmarłych Mszy św. tzw. gregoriańskich.

Kiedy św. papież Grzegorz Wielkiego (540 - 604) był jeszcze opatem benedyktynów w Rzymie, zmarł pewien zakonnik, przy którym znaleziono pieniądze. W owych czasach uważane to było w zakonie za wielkie przestępstwo. Św. Grzegorz dla przestrogi innych nakazał ciało zmarłego pogrzebać poza klasztorem, w miejscu nie poświęconym. Pełen jednak troski o duszę zmarłego zakonnika nakazał odprawić 30 Mszy św., dzień po dniu. Kiedy odprawiała się ostatnia z nich, zmarły zakonnik miał się ukazać opatowi i podziękować mu za odprawione Msze św., oświadczając, że te Eucharystie skróciły mu znacznie czas czyśćca. Odtąd panuje przekonanie, że po odprawieniu 30 Mszy św. Pan Bóg w miłosierdziu swoim wybawi duszę, za którą modlono się podczas nich i wprowadzi ją do nieba.

Msza św. Gregoriańska to 30 Mszy św. odprawianych za zmarłego przez 30 kolejnych dni. Powszechnie Msze św. gregoriańskie odprawiane są za jednego zmarłego. Mszy św. gregoriańskiej przypisuje się szczególną skuteczność dla uwolnienia zmarłego od kary czyśćca.